odst|ąpić

pf — odst|ępować impf Ⅰ vt 1. (zrzec się) to give (coś komuś sth to sb a. sb sth)

- odstąpić komuś mieszkanie (użyczyć) to let sb have the use of one’s flat; (odsprzedać) to sell sb one’s flat, to sell one’s flat to sb

- odstąpić prawo do czegoś to give up a. waive the right to sth

- odstąpić komuś swoje miejsce to give up one’s seat to a. for sb, to let sb have one’s seat

2. przest. (zostawić) to abandon, to desert

- odstąpili go wszyscy przyjaciele he was deserted by all his friends

Ⅱ vi 1. (odejść na bok) to move a. step aside; (cofnąć się) to move a. stand back

- odstąpić o krok/na krok (odejść na bok) to step aside; (cofnąć się) to step back, to take a step back(wards)

- wojsko/armia odstępuje the army is pulling back a. retreating

2. (zrezygnować) to withdraw (od czegoś from sth)

- odstąpić od umowy to withdraw from an agreement, to go back on an agreement

- odstąpić od zamiaru to abandon one’s intentions

- sąd może odstąpić od wymierzenia kary the court may refrain from imposing punishment

■ odstąpić od wiary to apostatize, to renounce the faith

- nie odstępować (od) kogoś/czegoś ani na chwilę to not leave sb/sth alone for a minute, to stick to sb like glue

- nie odstępować kogoś (ani) na krok to dog sb